"Diaz" - wstrząsająca premiera 23 listopada

Od 20 do 22 lipca 2001 Genua gościła na specjalnym spotkaniu przedstawicieli ośmiu najbardziej wpływowych krajów świata, które zmagały się z mnóstwem problemów. Dyskutowano o inicjatywie obrony strategicznej, protokole z Kioto, kryzysie na Bałkanach i na Bliskim Wschodzie.

Około 300.000 osób przyjechało z całego świata na antyszczyt pod hasłem: „Inny świat jest możliwy”.

Po pierwszych pokojowych demonstracjach w dniu 19 lipca, 20 i 21 lipca odbyły się marsze, które przerodziły się w powszechną miejską partyzantkę. Od kuli wystrzelonej z furgonetki karabinierów zginął młody działacz Carlo Giuliani. Ogółem było około 1000 rannych, 280 aresztowanych i 50 miliardów lirów szkód. Zniszczono 41 sklepów, 83 samochody, 9 urzędów pocztowych, 6 supermarketów, 34 banki, 16 stacji benzynowych, 4 prywatne domy, 9 kabin telefonicznych i 1 lawetę.

W sobotę, 21 lipca, około północy, po skończonych demonstracjach, ponad 300 stróżów prawa zaatakowało kompleks szkolny Diaz-Pascoli, gdzie znajdowała się baza noclegowa aktywistów. Aresztowano 93 osoby. 87 osób zostało rannych: młodych i starych, dziennikarzy i demonstrantów.

Wielu aresztowanych w szkole Diaz zostało później przeniesionych do Bolzaneto, koszar policji, gdzie przez trzy kolejne dni, bez wyjaśnienia i bez postawienia zarzutów, byli oni poddawani dalszemu biciu i torturom.

Z koszar Bolzaneto zatrzymani zostali zabrani do więzienia, gdzie powiedziano im, że są oskarżeni o „spiskowanie w celu zniszczenia mienia”, „grabież”, „stawianie oporu” i „nielegalne posiadanie broni”. Po wstępnym śledztwie sędzia uwolnił wszystkich więźniów, a cudzoziemcy zostali odstawieni do granicy i wydaleni z Włoch. Żaden z europejskich rządów nigdy nie domagał się od Włoch wyjaśnień.

Oświadczenia złożone przez 93 aresztowanych doprowadziły do procesu Diaz. Spośród ponad 300 policjantów, którzy brali udział w ataku, 29 zostało przesłuchanych i decyzją sądu apelacyjnego 27 z nich zostało skazanych za ciężkie uszkodzenie ciała, fałszowanie dowodów i zniesławianie. Zarzuty o ciężkie uszkodzenie ciała i oszczerstwa przedawnią się wkrótce. Zarzuty fałszowania dowodów przedawnią się w 2016 roku.

W trakcie procesu o nadużycia, które miały miejsce w koszarach Bolzaneto, zostało oskarżonych 45 osób: policjanci, karabinierzy, urzędnicy, lekarze oraz pielęgniarki. Luka w systemie włoskiego wymiaru sprawiedliwości, dotycząca definicji zbrodni tortur, zmusiła sąd do określenia ich jako „nieludzkiego i poniżającego zachowania” [orzeczenie trybunału w Genui z dnia 14 lipca 2008 roku]. Orzeczenia zawarte w 44 wyrokach skazujących mówiły o „nadużyciach urzędu”, „nadużyciach władzy wobec zatrzymanych lub aresztowanych” i „prywatnych aktach przemocy”.

Proces w sprawie zabójstwa Carla Giulianiego nigdy się nie odbył. Sprawa została oddalona. Zdaniem prokuratora, pocisk wystrzelony w powietrze przez oficera karabinierów zmienił swój tor po zderzeniu z kamieniem.



Reżyser Daniele Vicari o filmie:

Szczyt G8, który odbył się w lipcu 2001 roku w Genui, był ogromnym wydarzeniem, w którym uczestniczyły głowy państw wchodzących w skład G8 oraz pięciu innych krajów. Szczyt przyciągnął do Genui setki tysięcy demonstrantów z całego świata, a w stan gotowości postawiono liczbę funkcjonariuszy sił specjalnych nigdy wcześniej nie widzianą we Włoszech. Tysiące kamer policyjnych, reporterskich, telewizyjnych oraz prywatnych były skierowane na to wydarzenie, śledząc każde spotkanie, każde zebranie, każdą zniszczoną sklepową witrynę, każdą akcję zainicjowaną przez policję. Około tysiąca godzin materiału wideo oraz zdjęć znajduje się w archiwach Genueńskiego Forum Prawnego. Wszystko zostało udokumentowane - wszystko, z wyjątkiem tego, co wydarzyło się w szkole Diaz i w barakach Bolzaneto.

Wydarzenia w Diaz i Bolzaneto zaowocowały dwoma długimi, dramatycznymi procesami sądowymi, które nie zostały jeszcze rozstrzygnięte.

Czytanie akt procesowych i oglądanie nagrań archiwalnych jest zatrważające – powoduje bezsenność czytającego, rzuca złowrogi cień na naszą demokrację. I poddaje w wątpliwość głęboko zakorzenione przekonanie, że pewne rzeczy mogą się zdarzyć tylko w ramach autorytarnych reżimów politycznych. Dlatego od razu pomyślałem, że chciałbym popatrzeć tym rzeczom prosto w oczy i zrozumieć je na głębszym poziomie - ponieważ dotyczą także mnie, są częścią mojego życia jako obywatela Włoch i Europy.



Twórcy:
Reżyseria - Daniele Vicari
Scenariusz - Daniele Vicari, Laura Paolucci

Występują:
Claudio Santamaria - Max Flamini
Jennifer Ulrich - Alma Koch
Elio Germano - Luca Gualtieri
Davide Iacopini - Marco
Ralph Amoussou - Etienne